Gerçek Şu ki

Sana hiç dediler mi bulut geldiğinde ay ışığına umudu kaybedersin diye.
Sevinç yaklaştığında güneş batarken keman çalan adam kadar umutsuz yokluğuna hayatın tek düzeliğini yaşamak.
Ulaşımı zor olan bulutları geçip dünyaya bakınca sevdiğim ayı ve güneşi göz yaşlarıyla ıslamak kadar bayağı hayat.
Ucuzluğuna aldırış etmediğim umutları yitirip karanlıkta beklemektendir insanlığın derdi.
Karanlığı dert edip yokluğuna ağlamak güneşin,
Çaresizlikten başka belki biraz olsun aşkı yaşamaktır.
Güneş olduğu sürece bilmezler yok olan hüsranıdır aşkın.

Sabah uyandığında ve akşam yattığında dünya,
Uyumayan beyaz gri bulutlar,
Yıldızın parlaklığını görenlerdir.
Acımasızlığını çeken hayatın sen değilsin.
Kadere karşı gelmekten rezilliğin.
Sevgisizlik güneşi görememekten.
Tek düzeliğini görmekte olduğu için hayat sade ve bayat.
Yokuşlarını ve düzlüklerini ay ışığında geçenler mutludur.
Yıldızın parlaklığını görenler her zaman umutludur.